Lydigheit

Andre helga i sept. drog Freia og eg over fjellet for å besøka Anne Helen og  Sjur, kjempekoseleg, og i tillegg nytta me sjansen til å delta på vårt andre offisielle lydigheitsmesterskap. Vårt fyrste offisielle meisterskap var på NKK sin store utstilling på Bjerke travbane i august, og der var eg veldig nervøs for egentleg alt :
1.Ville eg finna vegen fram til Bjerke travbane ? ( eg er veldig urutinert som bykøyrar )
2.Ville eg komma tidsnok til stemne eller kom eg til å køyra meg vekk i Oslo.?
3.Ville eg nå både lydigheit og utstillinga ? For eg hadde jo med min optimistiske effiktivitet meldt meg på begge deler.
Ja eg nådde alt, men Freia merka godt at eg stressa og var så nervøs. Så ho prøvde å roa meg ned under lydigheitskonkurransen med alle hundesignal slik som lang-gjespa, sleika seg rundt munnen og bevega seg i slow motion, medan i lydigheit ynskjer ein tempo  i ein del øvelsar. Ho gjorde alle øvelsane rett og fekk me fekk ikkje null på nokon av dei, så me fekk sølvmerke og var to poeng frå 1 pr.
Men tilbake til Gjøvik, vårt andre offisielle lydigheitstemne, fremdeles nervøs men eit mykje mindre stemne. Så her klarde me 1 pr i klasse 1 og  me vart 5 beste hund. Jippi. No har me byrja å trena til lydigheit klasse 2. Spennande og utfordrande.